درد و دل

سلام پسر گلم 

امروز دقیقا 32 هفته و 2 روزه که پیش منی عزیزکم...

خداروشکر این روزا داره میگذره و به لحظه دیدار نزدیک میشیم...

دیروز داشتم تجسم میکردم که با شما از بیمارستان اومدیم خونه و شما اولین باره داری

پا به خونمون میذاری و خونمون رو با وجودت گرما میبخشی،خلاصه کلی هیجان زده شدم و

اشک ریختم...

پسرم ازت خواهش میکنم ،تمنا میکنم صبور باشی و تا آخرش توی دل مامان بمونی و به

سلامت دنیا بیای هرچند که من ثانیه شماری میکنم برای دیدنت اما خب میخوام که توی این

دیدار شما هم سلامت باشی پسره مامان....

دیگه بگم که شما توی هفته 27 هفته و 3 روزگی 1111 گرم وزن داشتی و دو هفته بعدش

یعنی 29 هفته و 3 روز 1500 گرم وزن داشتی،قربونت بشم پسرکم...

به رشدت ادامه بده مامان این بیرون خبری نیست...

تازه هفته پیش که رفتم پیش خانم دکتر بهم گفت بهتره که استراحتم رو بیشتر بکنم و منم

استراحت مطلق شدم،مامی جون میاد پیشم که من از جام بلند نشم و کارهامونو میکنه...

البته بابایی هم خیلی کمک میکنه دستش درد نکنه،تا من بلند میشم دعوام میکنه،مامانی

خدایی خیلی سخته همش به پهلو دراز بکشی و پاهام خیلی درد میگیره اما به خاطر شما

تحمل میکنم عسلم.

راستی از خودت بگم که ماشالا چقدر شیطون شدی پسرم،تازگی ها نمیدونم آرنجته یا

پاشنه پاته یا زانوته خلاصه یه چیزی گرد از پهلوی سمت راستم  میاد زیر دستم وقتی لگد

میزنی،نمیدونی چه کیفی داره انقدر خوشم میاد هم اینکه تازگی ها هم

سکسکه میکنی مثل یه نبض میزنه منظم و با یهریتم،

خیلی جالبه اما گاهی که زیاد سکسکه میکنی عصبی میشم ،احساس میکنم جات خوب

نیست که اینطوری شدی...

به بابایی هم میگم میاد دستش رو میذاره روی دلم کلی قربون صدقه ات میره و باهات

حرف میزنه،بابایی هم عاشقت شده نفسم

خلاصه که روزهای قشنگی رو داریم با هم پشت سر میذاریم،به لطف خدا...

با به موقع دنیا اومدنت قشنگترش کن...

دیگه فک کنم خیلی درد و دل کردم

گفتم فک نکنی بی وفام و برات نمینویسم...

عاشقتم نفسم